1900: Toen de Liereman nog bruikbaar was voor de burgers
Eeuwenlang heeft de mens de natuur gebruikt op duizend manieren men gebruikte het hout, de graszoden en de turf. Men plukte de vruchten, de paddestoelen, De planten en het mos. Men wist nog welk hout kon dienen voor de steel van een schop. De kinderen wisten welke dingen konden dienen als speelgoed, ze plukten bloemen maar als ze thuiskwamen werd hen gevraagd of ze toch ‘getuigen’ hadden laten staan. Nooit is op die manier de natuur vernield. Vandaag wordt elke stap, elk gebruik van de natuur aanzien als een aanslag. De mens wordt zijn plaats in het biotoop ontzegd.
1920: Toen de Liereman nog onbeperkt toegankelijk was voor schilders en natuurfotografen
Oud-Turnhout beroemt zich op zijn schilders. Albert Sohie en anderen konden ongestoord een schildershutje optrekken op een geliefde plek om in alle rust het landschap op het doek toveren. Ook natuurfotografen konden naar hartenlust hun kiekjes vastleggen vanuit de meest gunstige positie. Nu is de wegrand de grens!
Albert Sohie op weg naar zijn stek in de Liereman.
1968: Toen de Liereman nog aantrekkelijk was voor de jeugd.
Toen eind jaren zestig de jeugdvereniging De Zwaantjes werd opgericht hadden ze geen jeugdlokaal, geen eigen speelterrein maar ze konden vrijuit fiets- en speurtochten maken, sluipspelen en ravotten in wat nu het visiegebied De Liereman is. De voetbalpleinen van de Broeders Van Liefde en de nabijgelegen droge hei van Van Dam waren uitgelezen plaatsen voor de jeugd en op een spontane manier leerden ze de natuur kennen van binnen uit.
2012: Natuurpunt heeft in en om de Liereman zijn eigen speeltuin waar macht en geldgewin de hoofdzaak zijn.
Alleen in een klein deeltje, het zogenaamde bos van Bo is er voor de jeugd nog wat plaats maar de jeugdverenigingen ziet men er bijna niet meer. De rest van het gebied is grotendeels afgesloten en verboden tenzij ze de natuurgids volgen voor een betaald bezoek waarbij ze te pas en te onpas geïndoctrineerd worden met het groene gedachtegoed. In verslagen pakt Natuurpunt uit met talrijke bezoeken van scholen. Dat bezoek kiezen de kinderen niet zelf maar veel scholen pakken graag uit met het milieu en moet het actuele doemdenken daaromtrent. Een geleide wandeling met wat futiele beheerswerken moet de kinderen de liefde voor de natuur bijbrengen. Nochtans leren kinderen de natuur maar echt kennen als ze er zo vrij mogelijk in kunnen bewegen en experimenteren.
In elk geval zijn de quizzen op TV duidelijk genoeg. Als mensen vallen over een vraag dan gaat het meestal over natuur. Het is ontstellend te moeten vaststellen dat men niet meer het verschil kent tussen een mus en een merel, tussen een hert en een ree. Men noemt ze trouwens allemaal "Bambi’s" en alle dieren zijn knuffels maar men ziet ze meestal alleen nog op het scherm of in een boek en van nabij beleven van fauna en flora is er nog zelden bij .
Het is een harde conclusie dat men nog nooit zoveel commotie heeft gemaakt over natuur maar dat de man in de straat nog nooit zo onwetend is geweest in zijn kennis en zover heeft gestaan van rechtstreekse contacten met de natuur. De toegangsbeperkingen die vaak aan natuurgebieden worden opgelegd vergroten alleen maar de kloof tussen mens en natuur. Het is een slogan dat natuur moet bewaard worden voor de volgende generaties. Misschien moeten we eerst en vooral teruggeven van wat is beperkt voor al diegenen die zich in de natuur willen begeven en dat zijn niet alleen wandelaars!!
De doelstellingen die Natuurpunt omschrijft in het beheersplan zijn zeer discutabel en het is de vraag of de geldstromen die naar Natuurpunt worden geleid in verhouding zijn met het resultaat. Een idee waar politici die moeten bezuinigen misschien eens over kunnen nadenken!!!